*8 kobiet* reż Adam Sajnuk Och Teatr - Recenzja

Autor Recenzji : Aleksandra Widelska 

„8 kobiet” - spektakl Roberta Thomasa w reżyserii Adama Sajnuka zagościł na deskach Och Teatru. Przyznam,  że jadąc na spektakl próbowałam sobie przypomnieć film który oglądałam lata temu i ku mojemu zaskoczeniu, uświadomiłam sobie, że kompletnie nie pamiętałam zakończenia. Z poczuciem pełnej gotowości na wszelkie możliwe finały, usiadłam wygodnie i przyjrzałam się scenografii.

Scena Och teatru jest wyjątkowa ale stawia przed scenografami wyzwanie którego rezultat zawsze mnie ciekawi. Ze względu na publiczność usadzoną po obu stronach sceny nie można ustawiać żadnych dużych konstrukcji ani grać tłem. Tym razem Pani Katarzyna Adamczyk postawiła na moją, chyba ulubioną opcję – prostotę. Atmosferę bogatej willi tworzą dywany pokrywające scenę oraz eleganckie lampy i poduszki postawione jakby niedbale tam i ówdzie. Z jednego krańca sceny stoją instrumenty sekcji muzycznej z drugiej podesty w kształcie schodów, które będą tego wieczoru grały całe umeblowanie domu, na ścianie nad nimi wiszą drzwi. Jedną rzeczą którą pamiętałam z filmu były przepiękne dopracowane kostiumy które w sztuce nie zawodzą w najmniejszym stopniu. Można się jedynie zachwycić jak kreacje teatralne, jakże inne w swoim charakterze od filmowych odpowiedników, nie straciły na elegancji i perfekcyjnym podkreśleniu cech swoich postaci.

Już na początku spektaklu da się wyczuć niesamowitą atmosferę którą tworzy czysto damska obsada. Wielki bogaty dom, zimą, z daleka od reszty świata, a w nim jeden mężczyzna i kobiety których życie kręci się wokół jego osoby. Pan domu kochany przez wszystkie bohaterki zostaje znaleziony zabity. Wszystko wskazuje na to, że mordercą jest jedna z ośmiu kobiet, które w oczekiwaniu na policję próbują same rozwikłać tą tragedię. Dochodzenie ujawnia wiele więcej niż mogły by się spodziewać.

Różne kobiety, w różnym wieku, każda z własną unikatową osobowością i stylem, każda z inną przeszłością. Pomimo tak wielu cudownych do wykreowania postaci, tragikomizm sztuki objawia się w sposobie postrzegania tych postaci miedzy sobą. Nikt tak okrutnie i srogo nie oceni kobiety jak inna kobieta. Pomimo, że sztuka została napisana w latach 50, gdy ogląda się ja na scenie, szokuje, jak bardzo aktualny jest model wartościowania kobiety w społeczeństwie przez pryzmat jej seksualności.  Co przykre, patrząc na bohaterki można nabrać przekonania, że każda możliwa droga kobiecości w ostatecznym rozrachunku spotka się z potępieniem.

Gra aktorska jest na najwyższym poziomie czego można się było spodziewać patrząc na obsadę. W każdej postaci można odnaleźć cząstkę swojej kobiecości Wszystkie aktorki idealnie podkreślają wiodące cechy swoich postaci, nie tylko tekstem ale i gestem, mimiką, tonem.

Co było wyjątkowe w strukturze tej sztuki to jej aranżacja muzyczna. Przyznam, ze względu na moją ogromną miłość do musicali zabrakło mi piosenek dla każdej z postaci ale całkowicie nadrobiła to aranżacja całego udźwiękowienia na żywo przez zespół i wokalizy aktorek. Godnym docenienia zabiegiem było zaangażowanie zespołu w sztukę. Nie był on osobnym tworem na scenie ale współistniał w symbiozie i interakcji z przedstawieniem, równocześnie nie zaburzając jej odmiennością płci.

Myślę że spektakl „8 kobiet” poza rozrywką będzie też fantastycznym źródłem refleksji nad naszą własną kobiecością a nawet bardziej nad jej postrzeganiem w dyskursie społecznym.

Reżyseria: Adam Sajnuk

Przekład: Jakub Rotbaum

Scenografia i kostiumy: Katarzyna Adamczyk

Muzyka: Michał Lamża

Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska

Producent wykonawcza i asystentka reżysera: Marta Kloc

Obsada: 

Paulina Chruściel

Izabela Dąbrowska

Zofia Domalik

Katarzyna Gniewkowska

Elżbieta Jarosik

Maria Seweryn

Anna Smołowik

Weronika Warchoł

oraz zespół muzyczny w składzie: Michał Lamża, Wojciech Gumiński, Szymon Linette

Partnerzy bloga